De glimlach die een beetje liegt

Er zijn dagen waarop ik het beu ben om sterk te lijken.

Waarop ik niet wil zeggen dat het “wel gaat”

om mensen gerust te stellen,

terwijl ik zelf even verdrink in stilte.

Ik ben iemand die vaak lacht.

Maar achter die lach zit soms een vermoeid hoofd

en een hart dat te veel voelt.

Als vrouw, als mens,

heb ik geleerd om me kleiner te maken, zachter, gladder —

alsof de wereld alleen houdt van mij

als ik mezelf niet te luid adem.

Maar ik wil niet meer overleven in glimlachjes.

Ik wil mogen zeggen:

“Vandaag ben ik even niet perfect. Maar ik ben er wel.”

Deze column is voor wie zich herkent in die kleine vermoeidheid achter een grote lach.

Voor wie zichzelf al te vaak verbergt in de naam van ‘oké’.

En voor mezelf.

Omdat ik ook mag bestaan

zonder masker.

_______________________

"Alles goed?"

"Ja hoor."

Het komt er bijna automatisch uit.

Alsof mijn tong geleerd heeft

om te overleven in beleefdheid,

in ik-ben-oké-modi.

Maar soms ben ik niet oké.

Soms ben ik leeg.

Of vol.

Vol twijfels, zelfkritiek, gevoelens die te veel zijn

om uit te spreken in een koffiepauze.

Als vrouw heb ik geleerd om te glimlachen,

te knikken, zacht te zijn.

Te pleasen.

En vooral:

mijn barsten te verbergen onder mascara en woorden die niks zeggen.

Maar ik ben méér dan die glimlach.

Ik ben ook de vermoeidheid onder mijn ogen.

De vetrol die ik in de spiegel weg wens.

De striemen, het buikje, de littekens —

alles waar ik ooit sorry voor wou zeggen.

Wat als we zouden stoppen met sorry zeggen

voor ons lijf,

voor onze emoties,

voor onze zachtheid én onze storm?

Wat als imperfectie niet iets is om te verstoppen,

maar om lief te hebben?

Schoonheid zit niet in het strakke.

Schoonheid zit in wat echt is.

In de kraakjes in je stem wanneer je zegt:

"Vandaag ben ik even niet oké."

In de moed om te verschijnen

zoals je bent.

Zonder filter.

Zonder script.

Vandaag wil ik minder mooi zijn voor de wereld

en meer echt voor mezelf.

Vandaag mag mijn glimlach ook een beetje huilen.

En dat is oké.