Telkens dat ik hem confronteerde met wie hij echt was

Elke keer ik een grens trok, zei hij:

"Ik moet mezelf terugvinden "

en verdween hij in rook.

Niet om te herbronnen,

maar om mijn kracht te breken.

En diep vanbinnen wist ik:

dit is niet uit zelfzorg.

Hij doet het om mij te laten twijfelen aan mijn waarde.

Het was een machtsmiddel,

met stilte als sabotage.

En dan volgde het mes in de rug,

verpakt als financiële realiteit:

"Ik kan u trouwens ook niet meer onderhouden."

Alsof mijn bestaan een transactie was.

Alsof onze liefde een lening was

waar ik rente op moest betalen

telkens ik hem durfde te spiegelen.

Dit was geen liefde.

Dit was macht.

Dit was coercive control,

vermomd als kwetsbaarheid.

Emotionele chantage,

aangekleed in mooie woorden en leeg engagement.

En ik?

Ik laat mij niet meer herprogrammeren

tot brave stilte

en dankbaarheid voor kruimels.

- Ellie's Odyssey