Taart met een slechte nasmaak

Hij kon het niet verdragen

dat het even om mij ging.

Dat ik straalde zonder zijn toestemming.

Dat ik voor één dag

niet bezig was met zijn stiltes,

zijn woede of zijn breekbaarheid.

Dus hij plantte vergif.

Online. Openbaar.

In de vorm van foto's.

Zinnen vol verdraaiingen.

Een haatcampagne verpakt als waarheid.

Op mijn verjaardag.

De dag waarop ik even bestond.

Even blij was.

Even vergat dat hij bestond.

Hij maakte van mijn naam een mikpunt.

Mijn gezicht een beschuldiging.

Mijn woorden een aanval.

Hij nodigde anderen uit om te wijzen,

te lachen, te oordelen.

En ik?

Ik zat met trillende handen

voor een scherm dat mijn gezicht droeg

maar niet mijn stem.

Ik slikte mijn verjaardag door

met de nasmaak van schaamte

die niet de mijne was.

- Ellie's Odyssey