Blind Vertrouwen
- Ellie's Odyssey
- 5 jul
- 1 minuten om te lezen
Ze noemen het recht,
maar het voelt als roulette.
Je draait, je wacht,
en het lot beslist wie het redt.
Een vrouw met een blinddoek,
een schaal in haar hand —
maar wat als de balans
al jaren krom hangt?
Ze zegt dat we gelijk zijn,
voor haar wet, voor haar zaal.
Maar ik ken die waarheid,
ze hangt af van je verhaal.
Want hij fluisterde zacht
en dat werd gehoord.
Ik riep in paniek,
en verloor elk woord.
Ze zeiden: “Mevrouw,
het is geseponeerd.”
Alsof niets was gebeurd,
en niemand het keert.
Mijn woorden verdwenen
in kasten van steen,
hij wandelde buiten
en ik stond alleen.
Vertraging, te weinig bureaucratische tijd.
Geen straf, geen gevolg, geen rechtvaardigheid.
Ze noemen het recht —
maar het is schijn die je slijt.
Een systeem met een blinddoek
en een weegschaal vol spijt.
Ik schrijf nu voor anderen
die niets meer verwachten,
die leerden te zwijgen
en 't onrecht verzachten.
Voor wie denkt:
“Misschien ligt het aan mij.”
Voor wie brandt vanbinnen,
maar buigt bij het tij.
Voor wie leerde te slikken
wat niemand verstaat.
Voor wie weet dat het recht
niet altijd recht gaat.
Ik geloof in verhalen
die niet worden gewist.
In stemmen van slachtoffers
die nooit meer worden gemist.
— Ellie’s Odyssey | Balans in Chaos
Opmerkingen